ظاهرانه

حیوان هستم در ظاهرِ انسان.

پیروی از شهوات غیر از این است؟!

فقط جسم

آثار و نهایتِ

پیروی از شهوات

این است که

خدا را از فطرت انسان

محو می کند.

رها شدن

رها شدن
از شهوات
برای من
یعنی قبر..

کفن هم نَه!

ممکن است؟

خدایا
تفکر، مانع از
شهوات است..
می دانم.

اما ایروزها
از تفکر به
اوج شهوات می رسم.

راستی
سقوط بیش از اینهم
ممکن است؟