هدف از خلقت سعادت بوده و غصه ها در قصه ها راهی هستند به سوی آن. همچون سیبی که کرم می زند و اگرچه بسیار ضرر می کند، اما وقتی بر خاک افتادنش را بنگری، با سیب سالمی هیچ تفاوت نخواهد داشت، به شرط آنکه به هرحال در آخر، "سیب" برخاک بیافتد...
دعا کنیم، "سیب" بر خاک بیافتیم...
پاسخ:
تلنگری از راه دور ، می خواند مرا... کاش دعا کنید برایم.
ارسال نظر
ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیانثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.